WAT EEN WEEK

wat een week hebben we achter de rug.
na het nieuws van rob/wendy dat ze van rechter waren veranderd, zat de schrik er behoorlijk in. gelukkig hadden van de week nog wel een aantal dingen op het programma staan, zodat we onze gedachten een beetje konden verzetten.

op dinsdag zijn we naar yaya geweest om pasfoto's te maken voor evt lucas paspoort. shirley is ook mee gegaan omdat zij ook hopelijk die foto's nodig heeft. deborah kwam ook naar yaya toe, die was het thuis zitten zat. na de foto's hebben we besloten om lekker te gaan lunchen. shirley had een hotel waar je super lekker kon eten voor niet te veel geld. maar wat wij het mooiste vonden is dat je er super lekker, rustig in de zon kon zitten en genieten. na het eten zijn shirley en osiah mee naar ons gegaan en hebben lucas en osiah in het badje genoten.

woensdag hadden we het feestje van jemoo, hij werd 3 jaar. we hebben lekker taart gegeten en koffie gedronken. heel de gallerij en binnen in het huis was het helemaal versiert. deborah had speciale ballonen gekocht waar ze hoedjes en hondjes van kon maken. de kinderen vonden dit helemaal geweldig. na het feestje is shirley nog mee naar ons gegaan, ze wordt namelijk helemaal "made" in haar huis. osiah en lucas zijn s'middags nog lekker in badje op het balkon geweest. dat vinden ze altijd leuk met water kliederen. na het eten zijn shirley en osiah naar huis gegaan, s'avonds kwam namelijk osiah's papa. osiah kan niet wachten tot papa (sean) er is.

donderdag was het een belangrijke dag, rond een uurtje of 5 kun je zien of je vrijdag aan de beurt bent. voor papa en mama een super spannende dag. ook shirley en sean zaten in het zelfde schuitje. we hadden afgesproken om samen te komen en samen met spanning te wachten op het nieuws. wat bier en wijn erbij en dan komen we er wel door. mama was hele tijd de F5 knop aan het indrukken, daar vernieuw je de pagina mee. elke keer stond er nog 18 feb op "chips". rond kwart over 5 drukte papa de knop weer in en hij was heel gemeen. hij was op zijn gemak aan het lezen en zei niks tegen ons..........na het lezen met een grote smile we staan er allemaal op. zo stonden wij op de site, wij hebben nummer 175.

FAMILY DIVISION
CHAMBERS 13
NAMBUYE J.

HEARING
7. ADOPT. 175/2009 In the matter of Adopt. of Children: Re: L.I.

wat een opluchting, we hadden de vrouw. nu kon de fles met bubbels open en zelf mama heeft ervan gedronken. op naar DE VRIJDAG.

vrijdag DE DAG
om kwart voor 8 werden we opgehaald, in ons mooie kloffie. we waren om half 9 al bij de rechtbank, beetje erg vroeg. na een heeeeeeeele lange wachttijd (mama dacht al dat we misschien niet meer aan de beurt kwamen) werden we naar binnen geroepen. eerst werd er wat gemompeld door mwenda (onze advocaat), daarna werd de gardiuan gevraagd om haar verhaal te doen. het is heel jammer dat we het niet konden opnemen, een heel mooie uitleg over hoe wij zijn en wie wij zijn en hoe gek en lief wij zijn voor lucas. mama en papa werden helemaal emotioneel. zij mocht gaan zitten en papa moest gaan staan. de rechter vroeg of papa wist dat het definitief was en niet meer terug kon. een hele dikke JA natuurlijk. nog een vraag voor papa of hij klaar was om naar huis te gaan. weer een hele dikke JA. daarna werd het zelfde aan mama gevraagd, die zei natuurlijk ook een dikke JA. de rechter nam het woord en zei

THEN I MAKE IT FINNAL...

overal kregen we kippenvel en mochten we naar buiten. daar kwamen de tranen van papa en mama, wat een opluchting. bellen naar de chinees en om 4 uur een feestje. samen met shirley en sean hebben we een goed feestje gegeven (bij hun is ook alles goed gegaan), met lekkere hapjes en genoeg drank. hopelijk heeft iedereen het naar zijn zin gehad, wij vonden het in iedergeval super gezellig. hopelijk hebben we volgende week weer een feestje.

groetjes selma, frank en lucas STRAATMAN